تربیت فرزندان در خانواده ها ...

چیزی که تو ایران خیلی کمه یعنی تو دنیا کمه

1.. فرزندان‌ والديني‌ مي‌خواهند كه‌ در حضور آنان‌ با يكديگر مشاجره‌ و دعوا نكنند. از آن‌ جا كه‌ بچه‌ها بيش‌تر تمايل‌ دارند به‌ آن‌ چه‌ پدر و مادر انجام‌ مي‌دهند عمل‌ كنند و نه‌ ضرورتاً آن‌ چه‌ كه‌ والدين‌ مي‌گويند، بنابراين‌ بيش‌تر در جست‌وجوي‌ الگويي‌ عيني‌ و عملي‌ براي‌ رفتار خود هستند. شما چگونه‌ اختلاف‌ نظرتان‌ را با ديگران‌ حل‌ مي‌كنيد؟ آيا قادريد بدون‌ پرخاش‌ و حمله‌ به‌ شخصي‌ ديگر يا بدون‌ دفاع‌ از خويش، عدم‌ توافق‌ و رضايت‌ خود از ديگران‌ را بروز دهيد؟ مسلماً در اين‌ صورت‌ فرزند شما مي‌آموزد كه‌ عصبانيت‌ خود را كنترل‌ و مشاجرات‌ و اختلاف‌ نظر خود
با ديگران‌ را به‌ مثبت‌ترين‌ و بهترين‌ شيوه‌ حل‌ كند.

2. فرزندان‌ والديني‌ مي‌خواهند كه‌ تمام‌ اعضاي‌ خانواده‌ را به‌ يك‌ چشم‌ بنگرند و بين‌ آن‌ها تبعيض‌
قائل‌ نشوند. البته‌ رعايت‌ مساوات‌ بين‌ فرزندان‌ به‌ اين‌ معنا نيست‌ كه‌ دقيقاً در مورد همه‌ فرزندان‌
بايد واكنش‌ يكسان‌ داشت، زيرا هر بچه‌اي‌ شخصيتي‌ منحصربه‌فرد دارد، اما تك‌تك‌ آن‌ها به‌ يك‌ نسبت‌ به‌ عشق‌ و درك‌ پدر و مادر نياز دارند. ارتباط‌ خود با هر يك‌ از فرزندانتان‌ را ارزيابي‌ كنيد.

3. فرزندان‌ والديني‌ مي‌خواهند كه‌ صادق‌ و درستكار باشند؛ پدر يا مادري‌ كه‌ با اشاره‌ به‌ فرزند خود مي‌گويد به‌ كسي‌ كه‌ پشت‌ تلفن‌ است‌ بگو من‌ نيستم، ممكن‌ است‌ متوجه‌ نباشد كه‌ چه‌ چيزي‌ را به‌ فرزند خود آموزش‌ مي‌دهد.

4. والديني‌ كه‌ نسبت‌ به‌ ديگران‌ شكيبا و بردبارند؛ وقتي‌ پدر و مادر از كارهاي‌ نادرست‌ ديگران‌
چشم‌پوشي‌ مي‌كنند و شكيبايي‌ و گذشت‌ از خود نشان‌ مي‌دهند، فرزندان‌ مي‌آموزند نسبت‌ به‌ افرادي‌ كه‌ با آن‌ها اختلاف‌ سليقه‌ و تفاوت‌ دارند صبور باشند. شما چگونه‌ به‌ فرزند خود صبر و بردباري‌ مي‌آموزيد؟

5. والديني‌ كه‌ از آمدن‌ دوستان‌ بچه‌ها به‌ خانه‌ استقبال‌ كنند؛ اگر دوستان‌ فرزندتان‌ در خانه‌ شما جمع‌ شوند، در آن‌ صورت‌ خواهيد دانست‌ كه‌ او با چه‌ افرادي‌ رفت‌وآمد و معاشرت‌ دارد. اگر پذيراي‌ دوستان‌ فرزند خود باشيد در آن‌ صورت‌ در مورد آن‌ها شناخت‌ پيدا خواهيد كرد.

6. والديني‌ كه‌ با فرزند خود رابطه‌ روحي‌ و عاطفي‌ برقرار مي‌كنند؛ پدر و مادري‌ كه‌ سعي‌ كرده‌اند از كودكي‌ فرزند با وي‌ رابطه‌ مستحكم‌ و عميق‌ روحي‌ داشته‌ باشند، در بزرگسالي‌ فرزند نيز
تاثيرگذاري‌ بيش‌تري‌ بر وي‌ خواهند داشت. شما چگونه‌ مي‌توانيد چنين‌ روابطي‌ را در خانوادهِ خود برقرار كنيد؟

7. والديني‌ كه‌ پاسخگوي‌ سؤالات‌ بچه‌ها باشند؛ آيا تا به‌ حال‌ چنين‌ گناهي‌ را مرتكب‌ شده‌ايد كه‌ به‌ فرزند خود بگوييد: حالا سرم‌ شلوغه، بگذار بعداً راجع‌ به‌ اين‌ موضوع‌ با هم‌ صحبت‌ مي‌كنيم. ؛ و آن‌ بعداً هرگز پيش‌ نيامده‌ باشد؟! امروز و حالا براي‌ پاسخگويي‌ به‌ سؤالات‌ فرزند خود وقت‌ بگذاريد؛ و هنگامي‌ كه‌ پاسخ‌ سؤالات‌ را نمي‌دانيد سعي‌ كنيد در يافتن‌ پاسخ‌ او را ياري‌ دهيد.

8. والديني‌ كه‌ در صورت‌ لزوم‌ فرزندان‌ را تربيت‌ كنند؛ اما نه‌ در حضور ديگران‌ و به‌خصوص‌ دوستان‌ آنان. جاي‌ تعجب‌ است‌ كه‌ بچه‌ها خود نيز خواهان‌ قيد و بند هستند، اما از آن‌ها توقع‌ نداشته‌ باشيد هميشه‌ داوطلب‌ تنبيه‌ و گوشزد شما باشند.

9. والديني‌ كه‌ به‌ جاي‌ درنظرگرفتن‌ نقاط‌ ضعف، بر جنبه‌هاي‌ مثبت‌ فرزند خود تكيه‌ كنند؛ به‌ فرزندتان‌ به‌ عنوان‌ يك‌ پازل‌ ناتمام‌ بنگريد و به‌ جاي‌ آن‌ كه‌ قسمت‌هاي‌ خالي‌ و كامل‌نشدهِ
اين‌ پازل‌ را مورد توجه‌ قرار دهيد، بخش‌هاي‌ كامل‌شدهِ زيباي‌ آن‌ را در نظر بگيريد. ليستي‌ از
نقاط‌ قوت‌ او در ذهن‌ داشته‌ باشيد و در فرصت‌هاي‌ مناسب‌ آن‌ها را بيان‌ كنيد.

۱0. والديني‌ كه‌ با بچه‌ها سازگار و ياري‌دهنده‌ آنان‌ باشند؛ بايد بپذيريم‌ كه‌ ما هميشه‌ با فرزند
خود سازگار نبوده‌ايم، اما دائماً سعي‌ مي‌كنيم‌ همراه‌ و هم‌راي‌ آنان‌ باشيم. گرچه‌ عدم‌ توافق‌ و سازگاري‌هاي‌ موقتي‌ ما شخصيت‌ فرزندمان‌ را ويران‌ نمي‌كند، اما فرزندان‌ نياز دارند كه‌ بدانند آيا عشق‌ شما و نيز محدوديت‌هايي‌ كه‌ برايشان‌ ايجاد كرده‌ايد دائمي‌ هستند؟ زيرا ايمني‌ و سلامت‌ در كنار محدوديت‌ها و مرزها به‌ وجود مي‌آيد. آيا فرزندان‌ نياز به‌ ياري‌ و سازگاري‌ بيش‌تر شما دارند يا خير؟

خود را چگونه‌ ارزيابي‌ مي‌كنيد؟ به‌ هر حال‌ اميدواريم‌ نكات‌ ذكرشده‌ را در تربيت‌ فرزندان‌ دلبندتان‌ رعايت‌ كنيد و با بررسي‌ رفتار خود در جايگاه‌ والدين، بهترين‌ شيوه‌ را در برخورد با آنان‌ در پيش‌ بگيريد.

واسه این فاروم اینقدر زحمت میکشن اخه ؟؟؟؟؟؟

البته معلومه تو هم یه چی در حد همین فارومی !!!!!! مثل ادمین

کاربر مجازی نوشته است:البته معلومه تو هم یه چی در حد همین فارومی !!!!!! مثل ادمین

تا حالا هر چی مزخرف گفتی تحمل کردم ولی به خدا اگه یه بار دیکه به هر کدوم از کاربرا توهین کنی یه هفته اخراجت میکنم

شوخی شوخی با من شوخی داری عیب نداره
به کاربرا خق توهین نداری
به خصوص به مدیرا
به خصوص به قدیمیترین کاربر سایت
میفهمی ؟

بابا اگه این این چیزارو میفهمید که این حال وروزش نبود

ارام جان ببخش که بحث منحرف شد خواهش میکنم ادامه بده عزیزم

Admin نوشته است:ارام جان ببخش که بحث منحرف شد خواهش میکنم ادامه بده عزیزم

خواهش .... چشم ادامه میدم

تنظیم برنامه خواب برای کودکان نوپا






یکی از چالش های رایجی که والدین کودکان نوپا و خردسالان دائما ًبا آن مواجه اند چگونه خواباندن آن ها است. با تنظیم یک برنامه یا عادت خواب مناسب هم والدین راحت تر خواهند بود و هم کودک با مقاومت کم تری به رختخواب خواهد رفت.
عادت های خواب خوشایند باعث می شود که گذار از بیداری به خواب برای بچه ها آسان می شود و به آن ها کمک می کند که در مورد آن چه در انتهای یک روز رخ می دهد احساسی توام با امنیت و آرامش داشته باشند. برای ایجاد یک عادت خواب که در سال های آینده نیز برای شما و کودک نوپای تان مناسب باشد، بهتر است که رشته ای از مراحل را در نظر بگیرید به طوری که بتوانید هر شب به طور ثابت و با ترتیب خاصی آن ها را انجام دهید. این ثبات و ترتیب از آن نظر حائز اهمیت است که روال برنامه ی قبل از خواب برای کودک قابل پیش بینی باشد. گرچه واقعیت این است که به موازات رشد سنی کودک، این برنامه تغییراتی خواهد داشت اما اصل برنامه تغییری نخواهد کرد. در سن نوپایی این برنامه می تواند شامل موارد زیر باشد:مسواک زدن دندان ها، دستشویی رفتن، پوشیدن لباس خواب و خواندن یک داستان مناسبِ وقت خواب که همگی هر شب با همین ترتیب و نظم انجام می شوند، یا مثلا برنامه ای به این ترتیب: حمام، شعرخوانی، خواندن یک داستان، شعر خوانی، نوشیدن یک لیوان آب، خواندن داستان، نوشیدن یک لیوان آب و خواندن داستانی دیگر.
سبک این برنامه کاملا به خود شما بستگی دارد که خواسته باشید برنامه ای ساده و سریع برای خواب داشته باشید یا این که بخواهید برنامه تان بین بیست تا سی دقیقه طول بکشد و به این ترتیب زمانی را به طور خاص و خصوصی با کودک تان باشید و برای او کتاب بخوانید و در کنار هم آرام بگیرید.برنامه های خواب در صورتی که ساعتی قبل از آن به انجام بازی های آرام و کم افت و خیز با کودک بپردازید بهترین نتیجه را خواهد داد، زیرا این کار باعث خواهد شد که سطح فعالیت بچه به طور تدریجی کاهش پیدا کند و سیستم عصبی او آماده ی استراحت بشود. بازی های خشن، دویدن، کشتی گرفتن، قلقلک دادن و حتی تماشا کردن برنامه های تلویزیونی یا فیلم های ویدویویی اکشن و پر هیجان، مرحله ی گذار به خواب آرام را با مشکل مواجه می کنند. اصولی که در زیر بیان شده می تواند به شما کمک کند که یک برنامه ی سودمند و نتیجه بخش برای قبل از خواب فرزندتان طراحی و اجرا کنید به نحوی که هم برای شما و هم برای فرزندتان مناسب و عملی باشد.
زمان خاصی را برای خواب در نظر بگیرید و از آن تخطی نکنید. در صورتی که از یک الگوی سازگار با طبیعت برای برنامه ی خواب استفاده کنید ساعت درونی بدن کودک شما خیلی سریع تر خودش را با آن وفق می دهد. مثلا خواب دیرهنگام در شب، الگوی چندان سازگاری با طبیعت کودک نیست.
هشدار بدهید. درست پیش از خواب به کودک خاطرنشان کنید که نزدیک وقت خواب است. کودک شما احتمالا کوچک تر ازآن است که درک درستی از زمان داشته باشد، بنابراین مثلا اگر بگویید « فقط پنج دقیقه وقت داری» ممکن است درکش نکند. به جای این به نحوی او را نسبت به فرارسیدن وقت خواب شرطی کنید، مثلا با جمع کردن اسباب بازی ها، یا آوردن لباس خواب یا نمایش هر نشانه ی دیگری که به او بفهماند وقت خواب فرارسیده. بعضی والدین برای اعلام فرارسیدن وقت خواب از صدای زنگ یک زنگوله یا زنگ ساعت استفاده می کنند که چند ثانیه ای طول می کشد و به این ترتیب بچه می فهمد که وقت خواب رسیده، این کار باعث می شود که وقت خواب به طور مستقیم توسط والدین اعلام نشود و گله و شکایت و مقاومت و چانه زدن کودک کم تر باشد.
یک خوراک مختصر فراهم کنید. یک وعده ی سبک که هم شامل پروتئین و هم کربوهیدرات باشد ( مثلا یک قطعه ی کوچک پنیر و یک قطعه نان سبوس دار) می تواند حالت خواب آوری داشته باشد و کمک کند که بچه در تمام طول شب بخوابد، چون کربوهیدرات ها باعث خواب آلود شدن می شود و پروتئین کمک می کند که قند خون تا صبح ثابت ماند. دقت کنید که حتماً بعد از خوردن غذا دندان های کودک مسواک شود.
بچه را با آب گرم حمام کنید. حمام آب گرم باعث می شود که دمای بدن کودک به آرامی بالا برود و بیشتر به خواب متمایل شود. علاوه بر آن بازی در حمام او را بیشتر آماده ی استراحت می کند.
پوشیدن لباس خواب. برای خواب لباس خوابی راحت، که تنگ نباشد و نه زیاد سبک و نه زیاد گرم باشد برای کودک انتخاب کنید.
داستان مورد علاقه ی کودک را برای او بخوانید. خواندن چنین داستانی می تواند بخشی از برنامه ی خواب باشد که برای کودک بسیار آرامش بخش است، به ویژه که داستان مورد علاقه اش مناسب وقت خواب و به نحوی به خوابیدن مربوط باشد. گرچه به مرور زمان و با بزرگ تر شدن بچه، او از شما داستان های بیشتر و متنوع تر طلب خواهد کرد.
هنگام قصه خوانی موزیک ملایم پخش کنید. پخش موزیک هنگامی که کودک در حال به خواب رفتن است نیز می تواند مناسب باشد.
بهتر است کودک دوستی داشته باشد که با او به خواب برود. عروسک یا خرس پشمالو یا پتوی مورد علاقه ی کودک می تواند برای خواب به بچه احساس آرامش بدهد.
شیشه خوردن پیش از خواب را محدود یا حذف کنید. اگر کودک تان عادت دارد با خوردن شیشه به خواب رود از آب استفاده کنید. چون شیر، شیر خشک و آب میوه در لابلای دندان های کودک باقی می ماند ومنجر به پوسیدگی دندان می شود ( حتی در شیرخواران).
«شب بخیر گفتن» را کوتاه برگزار کنید. سعی کنید هنگامی که برنامه ها تمام می شود و وقت رفتن شما است تنها به گفتن «شب بخیر» اکتفا کنید و اتاق را ترک کنید، حتی اگر کودک شما را صدا زد به اتاق برنگردید. این کار کمی بیرحمانه به نظر می رسد ولی واقعیت این است که اگر شما به اتاق برگردید گویی به کود ک تان آموخته اید که «اگه مامان رو صدا کنم، اون برمی گرده». به این ترتیب بچه ها یادمی گیرند که چه طور والدین شان را سریعاً نسبت به چیزی شرطی کنند! هرگونه تردید از جانب شما برای اجرای برنامه ی خواب، برای کودک نشانه ی این است که شما در اجرای برنامه جدی نیستید و می فهمد که اگر به اندازه ی کافی داد و فریاد راه بیندازد می تواند وقت خواب را به تاخیر بیندازد تا شما کمی بیشتر با او بازی کنید

از لحظات با هم بودن استفاده کنید


عزت نفس کودکان شدیدا تحت تاثیر کیفیت اوقاتی است که با آن‌ها می‌گذرانید، نه مقدار زمانی که می‌گذرانید. زندگی پرمشغله‌ باعث شده بسیاری از والدین به جای توجه به فرزندان‌شان تنها به این فکر کنند که کار بعدی که باید بکنند چیست. اگر کودکان اوقات باکیفیتی را در طول روز با والدین خود نگذرانند، ممکن است سوء رفتار از خود نشان دهند، چون احساس می‌کنند توجه منفی والدین به آن‌ها بهتر از بی‌توجهی است!

از درگیری بپرهیزید

اگر فرزندتان در پی قشقرق راه انداختن است تا میزان صبر و شکیبایی شما را آزمایش کند، یا بی‌ادبانه صحبت می‌کند، والدین باید اتاق را ترک کنند و بگویند «هر وقت خواستی دوباره مؤدب باشی برگرد تا صحبت کنیم». صحنه را با عصبانیت یا در حالی که شکست‌خورده به نظرمی‌رسید ترک نکنید

کار انجام شده را از شخص انجام دهنده متمایز کنید


هرگز به کودکان نگویید « تو بد هستی». به جای این به کودکان کمک کنید تا متوجه شوند چه کاری از کارهای‌شان نادرست یا غیرقابل قبول بوده است. رفتارهای بچه‌ها ممکن است نادرست باشند، مهم نیست چه کاری می‌کنند اما کودکان همچنان نیاز دارند که دوست داشته شوند

ثبات رأی داشته باشید، تا آخر سر حرف خود باشید


بچه‌ها نیاز به پیام‌های قاطع و صریح دارند. البته این هم مهم است که به همین اندازه بر ماندن سر حرف خودتان مصر باشید. مثلا اگر کودکی می‌داند که بعد از ساعت هشت دیگر آب نبات به او داده نمی‌شود، مهم نیست چه قدر اخم و گریه و جنجال یا خواهش می‌کند، به هیچ وجه نباید بعد از ساعت هشت آب نبات داده شود.
اغلب والدین به دنبال راه حل های مصلحت آمیز هستند. این کار باعث تربیت بچه هایی می شود که احساس مغلوب بودن دارند. فراموش نکنید که می خواهید کودکان تان در بزرگسالی چگونه اشخاصی باشند و در تربیت کودک متفکرانه تر برخورد کنید

همزمان مهربان و قاطع باشید


والدین اغلب وقتی فرزندان‌شان درست رفتار نمی‌نند یا به حرف‌شان گوش نمی‌کنند آزرده می‌شوند و شکیبایی خود را از کف می دهند. این حالت به آسانی به عصبانیت می‌انجامد. به عنوان والدین بسیار مهم است که حتما تا حد ممکن آرام بمانید. قاطع بودن نیاز به فریاد کشیدن ندارد

واقعيت هاى اجتماع را به فرزند نوجوان (يا جوان)خود گوشزد كنيد

.

گروهى از والدين تصور مى كنند با مطرح نكردن مشكلات گوناگون جامعه و سرپوش گذاشتن بر حقايق تلخ زندگى، روش مناسبى براى حمايت از فرزندشان انتخاب مى كنند. در حالى كه آنان نياز دارند تا اطلاعات صحيحى در باره مسائل جامعه اى كه در آن زندگى مى كنند، داشته باشند و در اين زمينه بهترين راهكار آن است كه پدر و مادر سعى كنند با يافتن منابع و مدارك علمى و موثق، اطلاعات و دانسته هاى خانواده شان را ارتقا دهند و راهنماى معتمدى براى فرزندان شان باشند. هدايت سالم والدين و مربيان دلسوز، بسيار ارزشمندتر از دوستى هاى بحران زا و دشوار است.



به طور خلاصه آن چه والدين مى توانند درباره مواد مخدر به نوجوان شان بياموزند، مى تواند در زمينه پزشكى (آسيب هاى بدنى ناشى از مصرف مواد مثل ابتلا به ایدز، هپاتیتو انواع بيمارهاى قابل انتقال از طريق تزريق) يا روان شناختى (آسيب هاى رفتارى ناشى از مصرف مواد مثل بزهكارى، فحشاء، جنايت و...) و يا حتى عواقب قانونى دستگير شدن همراه با مواد مخدر و مسائل قضايى متعاقب آن باشد. آنها بايد از همان ابتدا «مواد» را نپذيرند؛ آنها بايد چنان تعليم ببينند كه اساساً هيچ گرايشى به مواد مخدر پيدا نكنند و با قاطعيت تمام، دست رد به سينه دوستان و افراد ناباب جامعه بزنند. جوانان و نوجوانان مى توانند با استفاده از يادگيرى مهارت هاى زندگى و شيوه هاى حل مشكلات، راه هاى مقاومت و استقامت در برابر مصرف مواد را بياموزند.

نسبت به احساس افسردگى، بى حوصلگى و انزواطلبى فرزند نوجوان تان حساس و هوشيار باشيد.





نوجوانى كه دچار افكار پريشان و مأيوس كننده مى شود، قابل تأمل و بررسى است، زيرا او اساساً پيامدهاى رفتارى خودش را نمى داند. افسردگى براى اين گروه از نوجوانان ممكن است زمينه ساز بسيارى از آسيب هاى اجتماعى مثل روى آوردن به سيگار، مواد مخدر، اعتياد، فحشاء، بزهكارى و... شود. والدين بايد رفتارها و عادات فرزندان نوجوان شان را كه احتمال مى دهند به دلايلى منجر به افسردگى در آنان شود، مد نظر داشته باشند.

فرصت هايى براى او ايجاد كنيد تا مسئولانه درباره كارهاى روزانه خودش تصميم گيرى كند.





به او ياد بدهيد كه چگونه با افراد ديگر اجتماع ارتباط برقرار كند.مثلاً زمانى كه تنها در جمعى حضور دارد، چه بايد بگويد، چه كار بايد بكند و... در نظر داشته باشيد اگر او فرد شلخته و بى بندوبارى نباشد، در مقابل تعارف دوستانش براى سيگار كشيدن و... مطيع نخواهد شد. هر اندازه كه تأثير دوستان و همسالان جوان بر او زياد شود، نقش والدين و راهنمايانش براى هدايت او كم رنگ تر خواهد شد. هر اندازه والدين، جوان را به حال خود واگذارند، او را در برابر محيط و اجتماع آسيب پذيرتر ساخته اند و بعدها براى اين تسليم بايد بهاى سنگين ترى بپردازند. والدين بايد با درك تأثير همسالان بر فرزندشان آنان را براى مقابله با فشارها و تحريكات موجود آماده كنند. توان «نه گفتن» و داشتن رفتارى مستقلانه و صحيح را در آنان بايد تشويق و تمجيد كرد. بايد به جوان ياد داد كه «نه گفتن» او دليل بر احترام او به خودش است. از آنها بخواهيد كه به هنگام احساس خطر، قدرت ترك محل را داشته باشند.